Od pewnego czasu pracuję w dwóch środowiskach na zmianę – Linux i Windows. Wszystko to dzieje się na moim laptopie. Przyczyna – wydajność Ruby’ego na moim już dość wiekowym laptopie.
Po kilku latach nie oglądania FreeBSD/Linuxa jako desktopa jestem bardzo pozytywnie zaskoczony jakością Ubuntu. Wiadomo – jak zacząłem eksperymentować to tu i tam wyszły różne kanty, ale powiedzmy sobie – eksperymentów takich to by Windows XP nie przeżył bezboleśnie (bootowanie na różnych maszynach), więc trochę walki z xorg.conf, jak za dawnych lat i jest świetnie.
Miałem do rozwiązania jednak jeden problem, o którym teraz chcę napisać – otóż jestem leniwy a OpenID jakiejś zawrotnej popularności nie osiągnęło, a haseł do przeróżnych kont aplikacji webowych nawet nie próbuje zliczyć. Dlatego Firefox zajmował się pamiętaniem (no może poza kilkoma najważniejszymi kontami). Rodzi to oczywiście problemy, bo korzystając z dwóch różnych instancji przeglądarek, szybko w hasłach zapanuje galimatias.
I przypadkiem natknąłem się na rozszerzenie, które doskonale rozwiązuje ten problem, podnosząc jednocześnie bezpieczeństwo trzymania haseł w FF. Otóż, cały trik polega na tym, że FF nie pamięta haseł :) tylko dla każdej strony chcącej od nas hasła FF potrzebuje tagu (nazwa aplikacji – na przykład twitter, blip, etc). Do tego jest przykładane hasło główne, znane tylko użytkownikowi i tak generowane jest hasło. Rezultat tego jest taki, że bez hasła głównego sam tag jest mało przydatny – jak ktoś dostanie całą konfigurację plugina to żadnego hasła tam nie ma.
Skutek uboczny jest też taki, że każdy FF z Password Hasher’em (bo tak się nazywa ten dodatek) z pozwala wygenerować poprawne hasło jeśli znamy tag i hasło główne. Czyli – nie ważne czy teraz mam odpalonego FF w Linuxie czy Windowsie do blipa czy twittera mogę się logować pamiętając tylko jedno, główne hasło.